ای مـردم دنیا ، ســـند خـــــانه ی من کو

من گشنه ام ای داد ، خدا دانه ی من کو

از بهر خرید آمـــــــــده بـــــودم به خیابـــان

جیبم همه خالی شده ، یارانه ی من کو

ماسید به لب خنده و اشک آمده بر چشم

آن خلق خوش و خنده ی رندانه ی من کو

اصحاب بصیرت همه جــــا در تــــب و تابند

آن گوشه آرام و غــــــریـــــبانه ی من کـــو

تاراج برفته همه هویــــت و فــــرهـــــــــنگ

تاریخ پر از عزت کاشــــانه ی مـــــن کــــو

بر گرد یکی شمع خموشـــم همه شـبها

آن آتش من ، وان دل پروانـــه ی مــــن کو