ای مـردم دنیا ، ســـند خـــــانه ی من کو
من گشنه ام ای داد ، خدا دانه ی من کو
از بهر خرید آمـــــــــده بـــــودم به خیابـــان
جیبم همه خالی شده ، یارانه ی من کو
ماسید به لب خنده و اشک آمده بر چشم
آن خلق خوش و خنده ی رندانه ی من کو
اصحاب بصیرت همه جــــا در تــــب و تابند
آن گوشه آرام و غــــــریـــــبانه ی من کـــو
تاراج برفته همه هویــــت و فــــرهـــــــــنگ
تاریخ پر از عزت کاشــــانه ی مـــــن کــــو
بر گرد یکی شمع خموشـــم همه شـبها
آن آتش من ، وان دل پروانـــه ی مــــن کو